சூப்பர் ஸ்டார் ரஜினிகாந்த் பயப்படுறது எதற்காக...?

நம்ம சேட்டன் ஒருத்தன்கிட்டே சவூதி அரபி ஒருத்தன், நல்ல தண்ணியில்  "என்னைய்யா நீ கேரளாவா...?"

"ஆமா சார் நான் கேரளாதான், அங்கே சவுதியிலும் நிறைய கேரளா ஆளுங்கதானே இருக்காங்க...?" பெருமையாக...

"கேரளா பார்க்க ரொம்ப அழகு...!" அரபி 

"ஆமா எங்க கேரளா ஒரு கிரீன் [[பசுமை]] தேசம்...!"

"பின்னே எதுக்குய்யா உங்க ஆளுங்க இந்த பாலைவனத்துல வந்து கிடக்கீங்க...?" அரபி 

நம்மாளு பேய் முழி முழிக்க, நான் வடிவேலு அடிவாங்கு முன் ஓடும் அவருடைய நண்பனுங்க போல ஓடியேப் போயிட்டேன்.

அரபி வம்பு பேசுறான்னு எனக்கு முதல்லையே புரிஞ்சிப் போச்சு ஹி ஹி...

----------------------------------------------------

சின்னபுள்ளையில நண்பன் ஒருவன் என்னைக் கடிச்சி வச்சிட்டான், எங்கம்மாகிட்டே சொன்னதும் வான்னு கூட்டிட்டுப் போயி எங்கவீட்டு முருங்கை மரத்தை காட்டி...

"ராமசந்திரன் என்னைக் கடித்தான் நான் உன்னைக் கடிக்கிறேன்னு மூன்று முறை சொல்லி சொல்லி முருங்கை மரத்தை கடிக்க சொன்னார்கள்.

எங்கம்மாகிட்டே இதுபற்றி கேக்க மறந்துட்டேன், இதுல ஏதாவது வைத்தியம் இருக்கா தெரிஞ்சவங்க சொல்லுங்க...?

---------------------------------------------------------

ஒரு முறை லீவுக்கு மும்பையிலிருந்து  ஊருக்கு போனபோது, அழகான சட்டை பேன்ட் போட்டு இன் செய்துகொண்டு நாகர்கோவில் கிளம்பினேன் நானும் நண்பர்களுமாக, என்னை பார்த்த என் அக்கா,  "எலேய் தம்பி நில்லு" என்று சொல்லிவிட்டு ஒரு ஹீரோ பென்னும்  ஒரு மடித்த வெள்ளைப் பேப்பரும் கொண்டு வந்து என் சட்டை பாக்கெட்டில் குத்தி வைத்துவிட்டு.

எப்போ வெளியில் கிளம்பினாலும் சட்டை போட்டால் கூடவே இந்த பென்னும் பேப்பரும் வைத்துக் கொள்ளவேண்டும் அதுதான் ஆண்களுக்கு அழகு என்று சொன்னாள்.

அது முதல் இன்றுவரை அதை நான் கடைபிடித்து வருகிறேன், பஹ்ரைன் வேலைக்கு வந்த பின்பு எங்கள் மேனேஜர் ஒருவர் என்னைக் கவனித்துவிட்டு எல்லாரிடமும் புகழ்ந்து சொல்லுவார், "மனோஜை பாருங்க எப்போ சட்டை போட்டுருந்தாலும் கூடவே பென்னும் பேப்பரும் பாக்கெட்டில் இருக்கு, இது மிகவும் நல்ல விஷயம், காரணம் ஏதாவது விபத்து நமக்கோ பிறருக்கோ நடந்தால் உடனே நம்பரை நோட் பண்ணிக்கொள்ள உதவும்" என்று பாராட்டுவது உண்டு...!

-------------------------------------------------- 

அதேபோல நான் எப்போ மும்பையில் இருந்து ஊருக்கு போனாலும் [[கல்யாணத்திற்கு முன்பு]] எங்கள் வீட்டில் அப்போது விறகு அடுப்பு என்பதால் [[இப்போதும் இருக்கு]] காய்ந்த வேலிக்கரை முள்செடிகளை  கொப்பு கொப்பாக வெட்டி வந்து கூட்டகூட்டமாக எங்க அப்பா சேர்த்து வைத்து காய வைத்து இருப்பார்.

நான் ஊருக்கு போகும்போது ஊர் சுற்றும் நேரம் தவிர அந்த காய்ந்த முள்செடிகளை பிரித்து, அரைப்பாகம் நீளத்திற்கு அழகாக வெட்டி அடுக்கி வைத்து கொடுப்பேன் அம்மாவுக்கு, லீவுக்கு வந்தேம்னா அம்மாவுக்கும் அக்காளுக்கும் ஆறு மாசத்துக்கு விறகுக்கு பஞ்சமில்லாமல் வெட்டி அடுக்கி வைத்துவிட்டுத்தான் வருவேன்.

அப்போ எங்கள் வீட்டை சுற்றி சுவர் கிடையாது, ஒரு ஓட்டுவீடு மட்டுமே [[இப்பவும்]] அதை சுற்றி பூவரசம் மரங்களும் முருங்கை மரங்களுமாக முள் வேலிகள் போடப்பட்டு இருந்தன.

அப்படிப்பட்ட ஒருநாளில் நான் அம்மாவுக்காக விறகு வெட்டிக் கொண்டு இருந்தேன், அம்மா மீன்கடைக்கு போய்விட, வீட்டில் நான் கடைக்குட்டி என்பதால்  என் அக்காவுக்கு நான் ரொம்ப செல்லம், இடையிடையே வந்து மண்டையில் ரெண்டு கொட்டு கொட்டிவிட்டு சீக்கிரம் வெட்டி முடிலெய் என்று என்னை மிரட்டிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் சென்றுவிட.

நான் விறகு [[அருவா வைத்துதான் கோடாலின்னு நினச்சிராதீக]] வெட்டிக்கொண்டு இருக்கும் போது வேலிக்குள் ச்சீத் ....ச்சீத்...ச்சீத்...என்று சத்தம் வந்துகொண்டே இருக்க, நான் கவனிக்காமல் வெட்டிக்கொண்டே இருந்தேன்.

வெட்டுவதை நிறுத்திவிட்டால் அந்த சத்தமும் நின்றுவிடும், மறுபடியும் வெட்டுவேன் சத்தம் தொடரும் இப்படியே ஒரு அரை மணி நேரம் கடந்துவிட, எனக்கு அது என்னான்னு பார்க்கத் தோன்றவே....

வேலிக்குள்ளாக போயித் தேடிப்பார்த்தேன்....கொஞ்சநேரம் தேடிப்பார்த்தபின்புதான் தெரிந்தது ஒரு "பாம்பு" தவளையை பாதி முழுங்கியும் முழுங்காமலுமாக போராட்டம் நடந்துகிட்டு இருக்கு.

நான் விடுவேனா......

எடுத்தேன் பாருங்க ஓட்டம்......... தெற்கு தெருவை விட்டுட்டே மீன்கடையைப் பார்க்க நான் ஓடின ஓட்டத்தை ஊரே ஒரு மாதிரியாகப் பார்க்க, எங்க அம்மாகிட்டேப் போயித்தான் நின்னேன்.

"என்ன மக்ளே ஆச்சி...... ஏம்லேய் அய்யா இப்பிடி ஓடி வருதே...?"

"யம்மா பாம்பு பாம்பு வேலிகுள்ளே பாம்பு...."

"நம்ம வீட்டு வேலிக்குள்ளேயா மக்ளே...? அது ஒன்னும் செய்யாது வா போகலாம்"

"நான் வரமாட்டேன் அந்த பாம்பை கொல்லசொல்லு அப்புறமா வீட்டுக்கு வாறன்"

"சரி சரி வா அம்மாவே அந்த பாம்பை கொன்னுருதேம்லேய் வா எங்கூட"

வீட்டுக்குப் போனதும் அம்மாவுக்கு பின்னாடி நான் எனக்குப் பின்னாடி எங்க அக்கா...அம்மாவுக்கு பாம்பு இருக்கும் இடத்தைக் காட்டினேன், ஆத்தீ பாம்பு இன்னும் தவளையை தின்னு முடிக்கல ரெண்டும் போராட்டத்துலதான் இருந்துச்சு.

எங்க அம்மா ஏதோ கம்பை எடுத்து பாம்பை கொல்வாள்ன்னு பார்த்தா...ஒரு கையில கொஞ்சூண்டு மண்ணை அள்ளி அது மேல வீசிட்டு, போ அங்க போ போ அங்க போ"ன்னு சொன்னதுதான் உண்டு பாம்பு அப்பிடியே திரும்பி போயிருச்சு....!

"ஏம்மா அதை அடிக்காம விட்டே"ன்னு கேட்டதுக்கு அம்மா சொல்லுச்சு, "அது கொம்பேறிமூக்கன் பாம்பு, எந்த அரவத்தையும் தொந்தரவு நாம பண்ணலைன்னா, நம்மளையும் அதுக தொந்தரவு பண்ணாது புரியுதா...?"

எங்க புரியுதா, அதோட விறகு வெட்டை சுத்தமா நிறுத்திட்டேன், வேலிக்கரைப் பக்கமே போவதில்லை மதில் சுவர் வரும் வரை....நம்ம தைரியம் பற்றி நமக்குத் தெரியாதா என்ன...? அதுவும் பாம்பு......!

அம்மாவுக்கு, உயிரினங்கள் மீது அலாதி அன்பும் பிரியமும் உண்டு என்பதை இப்போது நினைக்கும் போதும் எனக்கு ஆச்சர்யமாகவே இருக்கும்...!!!