ஏ ஓடாதீங்க ஓடாதீங்க ஒரு சின்ன கதை சொல்லுதேன்...!

"டைம் ஆகுதுங்க புறப்படுங்க" மனைவி அவசரப்படுத்தினாள்.

"நான் வரலைம்மா நீ போயிட்டு வா" புருஷன்.

"மூன்று வருஷமாக காதலிச்சு கல்யாணம் செஞ்சதுக்காக நம்ம கண்டுக்காம இருந்தவங்க இப்போ என் தங்கச்சி கல்யாணத்துக்கு அழைப்பு வச்சிருக்காங்க, வாங்கங்க போயிட்டு வருவோம்"

"நான் அங்கே வந்தால் எனக்கும் மரியாதை இருக்காது உனக்கும் மரியாதை இருக்காதும்மா இந்த பாழாய் போன ஜாதியால்...நீ போயிட்டு வாம்மா நான் வரல..."

எவளவோ கெஞ்சிப்பார்த்தும் மாரி  மறுத்துவிட்டான், அவன் இனி வரமாட்டான் என்று புரிந்தவுடன் குழந்தையை தூக்கிவிட்டு புறப்பட்டாள் தன் தாய்வீடு நோக்கி...

பஸ் பிடித்து வேர்க்க விறுவிறுக்க வீட்டை நோக்கி ஓடினாள், பின்னே மூன்று வருஷம் போக முடியாத பிறந்த வீடாயிற்றே....

பஸ்ஸின் குலுக்கம் தாலாட்ட பழைய நினைவுகளில் மூழ்கிப்போனாள்....

ஆச்சாரம் மிகுந்த குடும்பத்தில் பிறந்தவள் அமுதா, அமுதாவின் அப்பா புதிதாக வீடு கட்டும் போது கொத்தனார் வேலைக்குப் போனவன் மாரி, அந்த ஒரு மாதத்திலேயே காதல் வந்து விட்டது இருவருக்கும்.

சாப்பிடப்போறேன்னு மத்தியானம் வீட்டுக்குப் போனாலும் சாப்பிடாமல் திரும்பி வருவான், அமுதா அவனுக்கு இங்கே சாப்பாடு எடுத்து ஒளித்து வைத்துக் கொடுப்பாள், காலையிலும் சாப்பிடாமல்தான் வரவேண்டும் என்று கன்டிஷன் இடும் அளவுக்கு காதல் முற்றி......!

ஓடிப்போயி கல்யாணம் செய்து ஒரு குழந்தையும் பிறந்து விட்டது....ஆனாலும் பெற்றவர்கள் வீட்டிலிருந்து யாருமே பார்க்க வரவே இல்லை இவளும் போகவில்லை.

இந்த நிலையில்தான் தங்கை கல்யாணத்திற்கு அழைப்பு வந்தது, அப்பாவே வந்து பத்திரிகை  கொடுத்துவிட்டு போனார், அதனால்தான் ஆர்வமாக போகிறாள்.

வீட்டிற்கு போனதும், வாம்மா என்று அப்பாவோ அம்மாவோ தங்கையோ அண்ணன்களோ கூப்பிடவே இல்லை, அவள் குழந்தையை யாரும் தொடக்கூட இல்லை, பொண்ணுக்கு அலங்காரம் செய்யும் இடத்தில் தங்கையை தொடக்கூட அனுமதிக்கவில்லை.

எல்லா சொந்தமும் அவளை ஒரு அந்நியமாகவே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள், சாப்பாடு வாசனை, அவளுக்கு சாப்பிட ஆசையாக இருந்தது, ஆனால் சாப்பிட யாருமே சொல்லவில்லை.

அவளுக்கு புரிந்தது, குழந்தையை இடுப்பில் தூக்கி வைத்துவிட்டு, அங்கே தண்ணீர் கூட குடிக்கப் பிடிக்காமல் அடுத்த பஸ்ஸை பிடித்து கணவன் வீட்டுக்கு வந்தாள்.

குடிசைக்குள் மாரி கஞ்சி குடித்துக் கொண்டிருந்தான், இவள் போனதும் இவள் வாயில் கஞ்சியை ஊட்டினான். அவளுக்கு அது தேவாமிர்தமாக இனித்தது, உலகம் புரிந்தது நெஞ்சம் நிறைந்தது....!

டிஸ்கி : பின்னே சிறுகதை நாங்களும் எழுதுவோம்ல.....!