பஹ்ரைன்ல
இருந்து லீவுக்கு ஊர் போன எங்கள் பெரியப்பா மகன், கன்னியாகுமரிக்கு போக
பைக்கில் போகும் போது பொத்தயடி வழியில் மத்தியான நேரம், யாருமற்ற ஒரு
பாதையில் போக...அங்கே ஒரு பேங்கில் வேலை பார்க்கும் எங்கள் சித்தப்பா மகள்
நடந்து வருவதைக் கண்டு, பிரேக் அடித்து, அக்கா...என்று கூப்பிட...
சட்டென்று அவனை பார்த்துவிட்டு கழுத்தில் இருந்த நகையை கெட்டியாக பிடித்துக்கொண்டு கீழே குனிந்து உட்கார்ந்து கொண்டு...------------------------------
மனோ"தத்துவம் : சாணி அள்ளுனாலும் சாணக்கியமா இருக்கனும்.
ஹாஹஹா நல்லா இயல்பா எழுதியிருக்கீங்க சகோ. வாழ்க.
ReplyDelete//கொஞ்ச நேரம் "கள்ளன் கள்ளன் காப்பாத்துங்க காப்பாத்துங்க" என்று கத்திய அக்காவுக்கு// கருப்பா பயங்கறமா இருப்பீங்களோ..? இல்லை பயங்கற கருப்பா இருப்பீங்களோ ஹா..ஹா.. :-)
ReplyDeleteசரியாச் சொன்னீங்க...!
ReplyDelete"கள்ளன் கள்ளன் காப்பாத்துங்க காப்பாத்துங்க"
ReplyDeleteநமது நாட்டின் நிலமை இப்படியாகி விட்டது என்ன செய்வது?
தெற்கத்திக் கள்ளன் கதையைப் படித்தவுடன் குபீரென்று சிரிப்பு வந்துவிட்டது..நல்ல அக்கா-தம்பிய்யா.
ReplyDeleteஇங்கயும் அதே ஸ்மார்ட் போன் அநியாயம் தான்..பக்கிக கார் ஓட்டும்போதும் டைப்பிக்கிட்டே போறாங்க.
ReplyDeleteI saved my eyes
ReplyDeleteBy reading your ha ha has
பதிவின் முதல் பகுதியை நீங்கள்
ReplyDeleteநகைச்சுவையாய் சொல்ல நினைத்தாலும்
அதனுள் உள்ள தாளமுடியாத சோகம்
கண்ணில் நீர் வரவழைத்து விட்டது
எதிரில் இருப்பவர்களைத் தொலைத்து
எங்கோ இருப்பவர்களைத் தேடித் திரியும்
அவலம் இன்று எல்லா நிலையிலும் வந்துவிட்டது
மிகப் பெரும் அவலமே
மனம் கவர்ந்த பதிவு
தொடர வாழ்த்துக்கள்
அய்யயோ அய்யய்யோ ஒடுலெய் மனோ....ஹா ஹா ஹா ஹா...
ReplyDeleteஅது எப்படிங்க டெய்லி பதிவு போடறதுக்கு விஷயம் கிடைக்குதுன்னு நினைப்பேன். ஆனா எந்த விஷயத்தையும் சுவாரஸ்யமா எழுதற கலை இருக்கு உங்கக்கிட்ட. அதனால எழுதறதுக்கு விஷயத்த தேடி அலைய வேண்டியதில்ல. எழுதறது எல்லாமே விஷயமாத்தான் இருக்கு.
ReplyDeleteசென்னையில சமீப காலமா ஒரு ஜோக் ரவுன்ட்ல இருக்கு:
"ஏங்க அந்த பையன் கழுத்த ஒரு பக்கமா சாச்சிக்கிட்டு போறான்."
"அது ஒன்னும் இல்லீங்க. தோள்லருக்கற ஃபோன் கீழ விழாம இருக்கறதுக்கு அப்படி வச்சிருப்பான். இப்ப அது அப்படியே நின்னு போயிருச்சி. நேரா நிமித்தவே முடியல!"
சிரிப்பு வந்துருக்காதே.
ஹா ஹா ஹா ஹா சரிதான் அண்ணே....
Deleteநல்லா இருக்கு மனோ,
ReplyDeleteஐ போனை நோண்டுவதால் அதிகம் பேச்சு குறைந்துவிட்டது நிஜம் தான் அண்ணாச்சி இங்கேயும் அதே நிலைதான் நானும் கொஞ்சம் வழியில் போக்குவரத்தில் நோண்டுவதை குறைக்கப்போறன் :))))
ReplyDeleteமுக்கிய அறிவிப்பு : சென்னை பதிவர் சந்திப்பு 2013← இணைப்பை சொடுக்கி வாசிக்கவும்... அன்புடன் அழைக்கிறேன்... நன்றி...
ReplyDeleteதொடர்புக்கு : dindiguldhanabalan@yahoo.com
+91 9944345233
வாங்க அண்ணே...!
கள்ளன்
ReplyDelete>>
சிரிப்பைவிட சோகம்தான் மிஞ்சி இருக்குண்ணா!
அடையாளந்தெரியாத அளவுக்கு அண்ணா தம்பி!ஆபிசர் சந்தேகம் எனக்கும் மனோ.
ReplyDeleteநல்லாவே சாணி அள்ளிட்டீங்கண்ணே....
ReplyDeleteஅண்ணே...! மாட்னீங்க...
ReplyDeletehttp://rajiyinkanavugal.blogspot.in/2013/08/blog-post.html
தொடர வாழ்த்துக்கள்...
ஒரு அப்பு அப்பியிருக்கலாம்!
ReplyDeleteஇங்கே அலைபேசி பயன்படுத்தியபடியே ஆளில்லா ரயில்வே க்ராஸிங் கடந்து சென்று பலர் இறந்திருக்கிறார்கள்..... இன்னும் தொடர்கிறது...
மனோ தத்துவம் - ரசித்தேன்.....
டெம்பிளேட் கமெண்ட்....உமக்கு போதும்....
ReplyDeleteஎன் தொடர் பதிவு என்ன ஆச்சி....????